Autyzm u dziewczynek: objawy
Autyzm u dziewczynek często pozostaje niezauważony, ponieważ objawy mogą być subtelniejsze niż u chłopców. Wiele dziewczynek rozwija umiejętność maskowania trudności społecznych, co utrudnia postawienie właściwej diagnozy. Jakie są kluczowe różnice w prezentacji autyzmu u dziewczynek i dlaczego tak często umyka on uwadze specjalistów? Autyzm u dziewczynek: objawy.
Czym jest autyzm? Autyzm u dziewczynek: objawy
Autyzm to zaburzenie neurorozwojowe, które wpływa na sposób, w jaki dana osoba postrzega świat i wchodzi w interakcje z innymi ludźmi. Przez lata uważano, że występuje on znacznie częściej u chłopców niż u dziewczynek. Jednak coraz więcej badań wskazuje, że autyzm u dziewczynek często pozostaje niezauważony lub jest diagnozowany znacznie później niż u chłopców. Dlaczego tak się dzieje i jakie są różnice w manifestowaniu się objawów?
Objawy autyzmu u płci żeńskiej
Tradycyjnie kryteria diagnostyczne autyzmu opierały się na badaniach prowadzonych głównie na chłopcach. Skutkiem tego jest niedostateczne rozpoznawanie autyzmu u dziewczynek, ponieważ często prezentują one objawy w subtelniejszy sposób. Oto kilka kluczowych różnic:
Lepsze umiejętności maskowania. Dziewczynki z autyzmem często uczą się naśladować zachowania rówieśników, co sprawia, że ich trudności społeczne mogą nie być od razu zauważalne.
Silniejsze zainteresowania społeczne. Mogą bardziej interesować się nawiązywaniem relacji niż chłopcy z autyzmem, ale mają trudności w ich utrzymywaniu.
Inne zainteresowania. Ich intensywne zainteresowania mogą dotyczyć tematów społecznie akceptowanych (np. konie, literatura, postacie fikcyjne), przez co nie są uznawane za nietypowe. Dziewczynki rzadko słyszą, iż mogą robić to, co im się podoba. Wybierają więc typowo „kobiece” zainteresowania i oddają im się całkowicie. Rozwijają umiejętności artystyczne, związane z makijażem,
Częstsze towarzyszenie lęku i depresji. Dziewczynki częściej rozwijają strategie radzenia sobie, które prowadzą do wewnętrznego cierpienia, ale nie manifestują tego w sposób zauważalny dla otoczenia. Od najmłodszych lat uczone „bycia grzeczną” i nieabsorbowania innych swoim zachowaniem, kryją w sobie ogromne pokłady dyskomfortu.
Autyzm u dziewczynek: objawy – Konsekwencje późnej diagnozy
Niezdiagnozowany autyzm u dziewczynek może prowadzić do licznych trudności, takich jak chroniczny stres, niska samoocena, wyczerpanie emocjonalne i rozwój zaburzeń psychicznych, np. depresji czy zaburzeń odżywiania. Brak wsparcia w dzieciństwie może także wpłynąć na dorosłe życie, utrudniając funkcjonowanie w relacjach i środowisku zawodowym. Coraz częściej obserwuje się kobiety uzyskujące właściwą diagnozę dopiero w okolicach trzydziestego roku życia. Wcześniej postrzegały bowiem swoje problemy jako zwykłe dziwactwa lub mylnie interpretowały je jako np. wskazujące na depresję, nerwicę, nadwrażliwość. W ostatnich latach zwiększyła się także wykrywalność spektrum autyzmu dzięki rozwojowi badań i szerszej palecie narzędzi diagnostycznych. To nie zmienia jednak faktu, iż wiele kobiet wciąż cierpi, bo jest niewłaściwie leczona lub w ogóle pozostaje bez terapii. Objawy z wiekiem mogą się pogłębiać i wywoływać kolejne zaburzenia napędzane brakiem pewności siebie, uczuciem stałego wyczerpania i dyskomfortu.
Jak poprawić diagnozowanie?
Aby zwiększyć wykrywalność autyzmu u dziewczynek, konieczne są zmiany w podejściu diagnostycznym:
Po pierwsze, powinno się rozszerzać edukację specjalistów. Częściej poruszać temat różnic w prezentacji autyzmu u płci żeńskiej podczas studiów, seminariów i dodatkowych szkoleń dla terapeutów i diagnostów.
Po drugie, istnieje konieczność udoskonalenia narzędzi diagnostycznych. Wszystko po to, by uwzględniały bardziej subtelne objawy. Im więcej pytań i możliwych opcji odpowiedzi, tym dokładniej jesteśmy w stanie oszacować obecny stan pacjenta oraz przyczyny takich a nie innych objawów.
Wreszcie po trzecie – zwiększenie świadomości wśród rodziców i nauczycieli. Szybciej identyfikujemy nietypowe zachowania, jeśli zostaniemy wcześniej na nie wyczuleni. Dzieci spędzają najwięcej czasu w placówkach szkolno-wychowawczych oraz w domach rodzinnych. Na rodziców i nauczycieli spada zatem obowiązek obserwacji dzieci i alarmowania pewnych odstępstw od „normy”.
Podsumowanie
Co jeszcze możemy zrobić, by poprawić wykrywalność autyzmu u płci żeńskiej? Kluczowe jest zwrócenie większej uwagi na różnice w objawach oraz poprawa metod diagnostycznych, aby zapewnić odpowiednie wsparcie od najmłodszych lat. Zrozumienie tych różnic to także krok w stronę różnicowania terapii ze względu na płeć. Wówczas osoby w spektrum uzyskają łatwiejszy start w przyszłość bez bagażu maskowanych objawów.
Polecamy także:
Autyzm u dziewczynek: objawy
Polish